declared a public enemy

rĕ-nuntĭo ( rĕnuncĭo), āvi, ātum, 1, v. a.

To bring or carry back word, to report, give notice, declare, announce.

In gen. (rare and mostly ante-class.;

syn. refero): quid nunc renuntiem abs te responsum, Chreme?

Ter. Heaut. 4, 8, 18:

hoc alii mihi renuntiant,

Plaut. Ps. 1, 5, 6; cf. id. ib. 1, 5, 36:

quia nihil a quoquam renuntiabatur,

no answer was brought, Suet. Ner. 47:

teque ad patrem esse mortuum renuntiem,

Plaut. Bacch. 1, 2, 49.—With obj.clause:

istaec quae tibi renuntiantur, filium te velle circumducere,

Plaut. Ps. 1, 5, 15:

quasi non tibi renuntiata sint haec, sic fore,

Ter. And. 3, 2, 28:

Alexandro regi renuntiatam adeo divitem (insulam),

Plin. 6, 31, 36, § 198:

is me nunc renuntiare repudium jussit tibi,

Plaut. Aul. 4, 10, 54; Ter. Phorm. 4, 3, 72:

deliberet renuntietque hodie mihi, Velintne annon,

id. Hec. 3, 5, 58:

hunc metuebam, ne meae Uxori renuntiaret de pallā,

Plaut. Men. 2, 3, 67.— Impers., Plaut. Aul. 4, 1, 18: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

tibi renuntiari sic me habere in animo,

Cic. Clu. 5, 17.— Absol.:

abi et renuntia,

Plaut. Bacch. 4, 2, 10; Ter. Heaut. 4, 4, 5:

rus abiisse aiebant, nunc domum renuntio,

Plaut. Merc. 4, 5, 2:

huc,

Ter. And. 3, 4, 15:

ita mihi renuntiatum est, quibus credo satis,

Plaut. Poen. 3, 5, 19; so,

renuntiatum est,

Ter. And. 3, 2, 21.—

In partic., publicists' and jurid. t. t., to state officially, to report, declare, proclaim, announce, etc. (freq. and class.;

syn. indico): legati ex auctoritate haec Caesari renuntiant, Intelligere se, etc.,

Caes. B. C. 1, 35:

Volusenus perspectis regionibus... ad Caesarem revertitur quaeque ibi perspexisset, renuntiat,

id. B. G. 4, 21 fin.; cf. id. ib. 7, 5:

Roscius postulata Caesaris renuntiat,

id. B. C. 1, 10:

Caesari renuntiaverunt, pulverem majorem in eā parte videri,

id. B. G. 4, 32:

Caesar cognoscit Considium timore perterritum, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

id. ib. 1, 22:

si ille vir legationem renuntiare potuisset,

had been able to give an account of his mission, Cic. Phil. 9, 1, 1; so,

legationem,

Liv. 9, 4; 23, 6; 35, 32; 36, 35; 39, 33; Plin. Ep. 4, 9, 20 al.; cf.:

haec dicta legatis renuntiataque in consilium,

Liv. 29, 3:

nunc imperant pullario: ille renuntiat,

Cic. Div. 2, 35, 74; cf. Liv. 34, 44:

haec cum renuntiata essent,

id. 36, 1, 4:

renuntiat collegae facturum se quod is censeret,

id. 37, 1, 8:

tribuni revocaturos se easdem tribus renuntiarunt,

id. 45, 36 fin.:

hostium numerum,

Cic. ad Q. Fr. 3, 2, 2:

acta et imperia tua domum ad senatum suum renuntiaverunt,

id. Verr. 2, 3, 31, § 73.— Esp. of the official announcement of an election (either by the praeco or the presiding magistrate), to declare or announce elected, to make the return: coepti sunt a praecone renuntiari, quem quaeque [p. 1566] tribus fecerint aedilem, Varr. R. R. 3, 17; cf.:

cum esset praetor renuntiatus,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 38:

cum propter dilationem comitiorum ter praetor primus centuriis cunctis renuntiatus sum,

id. Imp. Pomp. 1, 2:

eo modo sacerdos Climarchias renuntiatus est,

id. Verr. 2, 2, 52, § 129:

qui (magistratus) priusquam renuntiarentur,

Liv. 5, 18 et saep.:

aliquem consulem,

Cic. Mur. 1, 1; cf. id. de Or. 2, 64, 260:

ut hostis renuntiaretur,

declared a public enemy, Spart. Jul. 5, 3:

dictator comitia consularia habuit aemulumque decoris sui absentem M. Valerium Corvum consulem renuntiavit,

Liv. 7, 26; Plin. Pan. 92, 3; Val. Max. 3, 8, ext. 3: renuntiare repudium, v. h. v.—

Transf., in gen., to announce, report, declare:

assentior vero renuntioque vobis, nihil esse, quod adhuc de re publicā dictum putemus,

Cic. Rep. 2, 44, 71.—

Renuntiare sibi, to report to one ' s self, impress on one ' s own mind, i. e. reflect, think: qui renuntient sibi, quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi, quae velit, represent to themselves, i. e. think, meditate, Quint. 12, 11, 10; cf.:

potest et illa res a luctu te prohibere nimio, si tibi ipse renuntiaveris, nihil horum, quae facis, posse subduco,

Sen. ad Polyb. 6 (25), 1.—

( Re negative or qs. rejecting.) To retract, revoke, recall, refuse; to give up, break off, protest against, disclaim, renounce (good prose): Pa. Ad cenam hercle alio promisi foras. Ge. Jube domi cenam coqui Atque ad illum renuntiari, Plaut. Stich. 4, 2, 19; cf.:

renuntiari extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit,

Sen. Clem. 1, 9:

ego illi ad prandium promisissem, and prandium renuntiassem,

id. Suas. 2, 12: incensus hospitium ei renuntiat;

domo ejus emigrat,

Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:

societatem et amicitiam alicui,

Liv. 36, 3; so,

societatem alicui,

id. 38, 31:

amicitiam alicui,

id. 42, 25, 1; Tac. A. 2, 70; Suet. Calig. 3:

renuntiat Habonius illam decisionem tutoribus,

Cic. Verr. 2, 1, 54, § 141; cf. id. ib. 1, 6, 16.— Absol.:

quid imprudentius publicanis renuntiantibus?

Cic. Att. 2, 1, 8:

nemo ingemuit, etc.... pedem nemo in illo judicio supplosit, credo, ne Stoicis renuntiaretur,

id. de Or. 1, 53:

civilibus officiis,

Quint. 10, 7, 1; Plin. Ep. 2, 1, 8:

vitae,

Suet. Galb. 11:

foro,

id. Rhet. 6:

Campaniae,

Sen. Q. N. 6, 1, 10:

inertiae,

Plin. Pan. 59, 2:

nuptiis,

Tert. ad Uxor. 1, 1:

societati,

Dig. 17, 19, 65, § 3.

rĕ-nuntĭo ( rĕnuncĭo), āvi, ātum, 1, v. a.

To bring or carry back word, to report, give notice, declare, announce.

In gen. (rare and mostly ante-class.;

syn. refero): quid nunc renuntiem abs te responsum, Chreme?

Ter. Heaut. 4, 8, 18:

hoc alii mihi renuntiant,

Plaut. Ps. 1, 5, 6; cf. id. ib. 1, 5, 36:

quia nihil a quoquam renuntiabatur,

no answer was brought, Suet. Ner. 47:

teque ad patrem esse mortuum renuntiem,

Plaut. Bacch. 1, 2, 49.—With obj.clause:

istaec quae tibi renuntiantur, filium te velle circumducere,

Plaut. Ps. 1, 5, 15:

quasi non tibi renuntiata sint haec, sic fore,

Ter. And. 3, 2, 28:

Alexandro regi renuntiatam adeo divitem (insulam),

Plin. 6, 31, 36, § 198:

is me nunc renuntiare repudium jussit tibi,

Plaut. Aul. 4, 10, 54; Ter. Phorm. 4, 3, 72:

deliberet renuntietque hodie mihi, Velintne annon,

id. Hec. 3, 5, 58:

hunc metuebam, ne meae Uxori renuntiaret de pallā,

Plaut. Men. 2, 3, 67.— Impers., Plaut. Aul. 4, 1, 18: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

tibi renuntiari sic me habere in animo,

Cic. Clu. 5, 17.— Absol.:

abi et renuntia,

Plaut. Bacch. 4, 2, 10; Ter. Heaut. 4, 4, 5:

rus abiisse aiebant, nunc domum renuntio,

Plaut. Merc. 4, 5, 2:

huc,

Ter. And. 3, 4, 15:

ita mihi renuntiatum est, quibus credo satis,

Plaut. Poen. 3, 5, 19; so,

renuntiatum est,

Ter. And. 3, 2, 21.—

In partic., publicists' and jurid. t. t., to state officially, to report, declare, proclaim, announce, etc. (freq. and class.;

syn. indico): legati ex auctoritate haec Caesari renuntiant, Intelligere se, etc.,

Caes. B. C. 1, 35:

Volusenus perspectis regionibus... ad Caesarem revertitur quaeque ibi perspexisset, renuntiat,

id. B. G. 4, 21 fin.; cf. id. ib. 7, 5:

Roscius postulata Caesaris renuntiat,

id. B. C. 1, 10:

Caesari renuntiaverunt, pulverem majorem in eā parte videri,

id. B. G. 4, 32:

Caesar cognoscit Considium timore perterritum, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

id. ib. 1, 22:

si ille vir legationem renuntiare potuisset,

had been able to give an account of his mission, Cic. Phil. 9, 1, 1; so,

legationem,

Liv. 9, 4; 23, 6; 35, 32; 36, 35; 39, 33; Plin. Ep. 4, 9, 20 al.; cf.:

haec dicta legatis renuntiataque in consilium,

Liv. 29, 3:

nunc imperant pullario: ille renuntiat,

Cic. Div. 2, 35, 74; cf. Liv. 34, 44:

haec cum renuntiata essent,

id. 36, 1, 4:

renuntiat collegae facturum se quod is censeret,

id. 37, 1, 8:

tribuni revocaturos se easdem tribus renuntiarunt,

id. 45, 36 fin.:

hostium numerum,

Cic. ad Q. Fr. 3, 2, 2:

acta et imperia tua domum ad senatum suum renuntiaverunt,

id. Verr. 2, 3, 31, § 73.— Esp. of the official announcement of an election (either by the praeco or the presiding magistrate), to declare or announce elected, to make the return: coepti sunt a praecone renuntiari, quem quaeque [p. 1566] tribus fecerint aedilem, Varr. R. R. 3, 17; cf.:

cum esset praetor renuntiatus,

Cic. Verr. 2, 5, 15, § 38:

cum propter dilationem comitiorum ter praetor primus centuriis cunctis renuntiatus sum,

id. Imp. Pomp. 1, 2:

eo modo sacerdos Climarchias renuntiatus est,

id. Verr. 2, 2, 52, § 129:

qui (magistratus) priusquam renuntiarentur,

Liv. 5, 18 et saep.:

aliquem consulem,

Cic. Mur. 1, 1; cf. id. de Or. 2, 64, 260:

ut hostis renuntiaretur,

declared a public enemy, Spart. Jul. 5, 3:

dictator comitia consularia habuit aemulumque decoris sui absentem M. Valerium Corvum consulem renuntiavit,

Liv. 7, 26; Plin. Pan. 92, 3; Val. Max. 3, 8, ext. 3: renuntiare repudium, v. h. v.—

Transf., in gen., to announce, report, declare:

assentior vero renuntioque vobis, nihil esse, quod adhuc de re publicā dictum putemus,

Cic. Rep. 2, 44, 71.—

Renuntiare sibi, to report to one ' s self, impress on one ' s own mind, i. e. reflect, think: qui renuntient sibi, quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi, quae velit, represent to themselves, i. e. think, meditate, Quint. 12, 11, 10; cf.:

potest et illa res a luctu te prohibere nimio, si tibi ipse renuntiaveris, nihil horum, quae facis, posse subduco,

Sen. ad Polyb. 6 (25), 1.—

( Re negative or qs. rejecting.) To retract, revoke, recall, refuse; to give up, break off, protest against, disclaim, renounce (good prose): Pa. Ad cenam hercle alio promisi foras. Ge. Jube domi cenam coqui Atque ad illum renuntiari, Plaut. Stich. 4, 2, 19; cf.:

renuntiari extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit,

Sen. Clem. 1, 9:

ego illi ad prandium promisissem, and prandium renuntiassem,

id. Suas. 2, 12: incensus hospitium ei renuntiat;

domo ejus emigrat,

Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:

societatem et amicitiam alicui,

Liv. 36, 3; so,

societatem alicui,

id. 38, 31:

amicitiam alicui,

id. 42, 25, 1; Tac. A. 2, 70; Suet. Calig. 3:

renuntiat Habonius illam decisionem tutoribus,

Cic. Verr. 2, 1, 54, § 141; cf. id. ib. 1, 6, 16.— Absol.:

quid imprudentius publicanis renuntiantibus?

Cic. Att. 2, 1, 8:

nemo ingemuit, etc.... pedem nemo in illo judicio supplosit, credo, ne Stoicis renuntiaretur,

id. de Or. 1, 53:

civilibus officiis,

Quint. 10, 7, 1; Plin. Ep. 2, 1, 8:

vitae,

Suet. Galb. 11:

foro,

id. Rhet. 6:

Campaniae,

Sen. Q. N. 6, 1, 10:

inertiae,

Plin. Pan. 59, 2:

nuptiis,

Tert. ad Uxor. 1, 1:

societati,

Dig. 17, 19, 65, § 3.